Clubswitch wegens aanleg kunstgras

HALDER/KRUISSTRAAT – Vorige maand werden we getipt. ‘Ooit een verhaal geschreven over iemand die overstapt van club omdat er kunstgras komt?’ Nee dus. Daar moesten we achteraan! Het bleek te gaan om Joost Driessen, voormalig verdediger van SCI. Hij verlaat die club voor RKKSV vanwege de nieuwe ondergrond, waar hij niet aan kan wennen.

Driessen (32) heeft in zijn loopbaan op heel wat verschillende kunstgrasvelden gevoetbald. “Zelfs in het stadion van CSKA Moskou en op het trainingscomplex van Sparta Praag”, vertelt de routinier. “Bij mijn toenmalige werkgever waren er elk jaar Europese kampioenschappen. Ik ben een verdediger en maak graag een sliding. Dus na elke wedstrijd op kunstgras zit ik onder de brandwonden. Daarbij komt dat de (spier)pijn op maandagochtend echt heel erg is bij mij. Bij wedstrijden op gewoon gras heb ik nergens last van. Ik heb al van alles geprobeerd, maar kan er maar niet aan wennen…”

Heel zijn jeugd speelde Driessen bij BVV. “Ik woonde er destijds letterlijk recht tegenover. Op 17-jarige leeftijd heb ik mijn debuut in het eerste gemaakt onder John Huisman. Toen ik 24 was kon ik mijn werk en studie niet meer combineren met voetballen op dat niveau. Jack van Rijs heeft mij toen naar SCI gehaald. In het eerste jaar werden we meteen kampioen, dus het begin was goed. In de derde klasse hielden we ons daarna redelijk staande, totdat we drie seizoenen geleden degradeerden.”

Het jaar erop besloot ik even rustiger aan te doen. “Met name vanwege verhuizing, wijziging van werk en een druk gezinsleven met twee kinderen. Dat beviel me om eerlijk te zijn niet en ik ben toen weer in het tweede van SCI gaan voetballen. Ook dat duurde niet lang, want Jurgen Gerrits heeft me vrij snel weer bij het eerste gehaald.” Afgelopen seizoen was Driessen weer een vaste waarde in de SCI-selectie. “Ze zijn er al een tijdje bezig met kunstgras”, weet hij, “en de gedachte dat ik misschien wel twintig wedstrijden op kunstgras zou moeten gaan voetballen heeft me lang bezig gehouden. Zou ik er aan kunnen wennen? Geen idee… Ik zal het ook nooit weten, denk ik. Af en toe een wedstrijd, dat vind ik niet erg. Maar een heel seizoen..?”

Toeval
Het dilemma heeft de verdediger de laatste tijd heel wat hoofdbrekens opgeleverd. “De keuze van SCI snap ik natuurlijk wel. De kwaliteit van de velden is daar echt slecht, omdat er teveel op wordt gevoetbald. Dus de keuze voor kunstgras is logisch. Maar omdat ik me nog erg fit voel – ondanks mijn 32 jaar ben ik fitter dan ooit – en ik nog heel veel plezier in het spelletje heb, was stoppen ook niet echt een optie.” Dat toeval niet bestaat, bewees een onvoorziene ontmoeting. “Ik ken Bertie (van Balsfoort, red.) al een tijdje en kwam hem laatst in het centrum van Rosmalen tegen, waar ik tegenwoordig woon. Hij wist me te vertellen dat hij hoofdtrainer werd van RKKSV en dat hij nog wel wat ervaring kon gebruiken in het team. Aangezien ik daar drie kilometer vandaan woon (en omdat ze geen kunstgras hebben), was dat natuurlijk een mooie optie.”

Clubkleuren
Van Balsfoort had een buitenkansje aan de haak geslagen, want Driessen besloot zijn gevoel te volgen en te kiezen voor het echte gras. “Het gevoel bij deze club is goed. Ik denk dat de sfeer en de cultuur hetzelfde is als bij SCI. De gemoedelijkheid bevalt me wel. Maar de keuze was uiteindelijk toch niet gemakkelijk. Ik heb namelijk met heel veel plezier bij SCI gevoetbald. Maar uiteindelijk ga ik toch de overstap wagen en ik heb er heel veel zin in om in de Kruisstraat aan de slag te gaan. Een bijkomend voordeel is er sowieso: ik hoef ook bij mijn derde club niet te wennen aan de clubkleuren.”