Terug in de tijd: Sint Michielsgestel 2009
SINT MICHIELSGESTEL – Deze week gaan we terug naar 2008-2009. Het seizoen waarin Sint Michielsgestel vanuit geslagen positie opveerde en een imposante reeks afsloot met het kampioenschap in de 3e klasse. Pieter van Esch vertelt ons over twee kampioenswedstrijden, een opvallende commentator en het geluk van Wim van der Horst.
“Het mooie aan dit seizoen was dat we de laatste wedstrijd voor de winterstop nog onderaan stonden”, begint Van Esch aan zijn terugblik op het kampioensjaar. “Ik weet nog goed dat we toen met 2-0 achter stonden uit bij Den Dungen. Het was enorm kutweer en onze trainer Wim van der Horst werd in de rust helemaal gek – en terecht. We draaiden die wedstrijd om, wonnen in laatste minuut wat gelukkig met 3-2. Na enkele uurtjes in de oude, gezellige kantine van Den Dungen besloten we om met zijn allen weer naar de Majorcabar te gaan, zoals wel vaker in die tijd. Zo’n beetje elke week gingen we met 1 of 2 taxibusjes vanuit de kantine daar naartoe, om vervolgens op maandagochtend toch wel beetje spijt te hebben. Maar de zondag daarop gingen we weer.”
De troosteloze middag in Den Dungen bleek de ommekeer. “Na de winterstop wonnen we 11 wedstrijden achter elkaar en toen werden we alsnog kampioen. Bijzonder was dat we in de een-na-laatste wedstrijd – een drukbezochte, uit tegen onze plaatselijke rivaal SCI – eigenlijk zo goed als zeker kampioen werden. Die pot wonnen we uiteindelijk in de dying seconds met 3-2, door een prachtige goal van – de inmiddels overleden – Daan Top. Ik had die wedstrijd ook het geluk om er twee te maken. Hoewel het kampioenschap nog werd uitgesteld, ging die avond het dak er ook al af.”
Een week later werd Sint Michielsgestel op eigen veld alsnog kampioen. “Toen barste een prachtig feest los”, weet Van Esch nog goed. “Die kampioenswedstrijd was opgenomen en hebben we de dag erop nog met het hele team teruggekeken. Jezus, dan schrik je ook van jezelf – en je team – zeg. Dat tempo en die fouten zijn dan wel om te janken eigenlijk”, lacht hij. “Maar goed dat er snel weer een pilsje gedronken werd en dat Peer Heessels, die de wedstrijd van commentaar voorzag, overal wel een goed verhaal bij verzon.”
Eigenlijk heel logisch
Het eerste elftal van Gestel was ook in die tijd een echt vriendenteam. “Met types als Jeroen van der Velden en Pascal van den Brand en Ruud van de Ekart was het heerlijk voetballen in die tijd. Martien den Otter, Peer Heessels en Daan Donders waren ijzersterk achterin, althans tijdens de tweede seizoenshelft. En daarbij hadden we een brede selectie, met goede, jonge gasten, die allemaal konden invallen, Robert ‘Mauw’ van Boxtel en een goede keeper. Dat kampioenschap was dus eigenlijk heel logisch.”
De staf, met enkele clubmensen en onder meer Guido van de Kamp als keeperstrainer, zat onderling ook goed in elkaar. “En Wim had gewoon het geluk dat we de jaren daarvoor al helemaal gevormd waren. Daardoor kon hij nu oogsten… Laat het hem maar niet horen”, lacht de latere aanvoerder nog maar een keer. “Wel een schitterende vent, die Wim. Die spuugde er ook niet in. Overigens zijn nagenoeg al deze gasten op de een of andere manier nog bij de club (inmiddels gefuseerd met SCI tot SCG’18, red.) betrokken. Dat is toch prachtig.”
