Elf vragen aan… Bjorn van Osch

HAAREN – Een van de talentvolle scheidsrechters uit onze regio was Bjorn van Osch. De Haarenaar floot de afgelopen jaren verschillende regioclubs en was de laatste seizoenen wekelijks actief in de hoofd- en 1e klasse. Maar zijn fluit hangt inmiddels aan de wilgen. Van Osch heeft wegens tijdgebrek – een nieuwe, onregelmatige baan in de zorg – een einde moeten maken aan zijn actieve carrière. Een mooie gelegenheid om hem nog snel even het scheidsrechterskostuum van het lijf te vragen.

Naam: Bjorn van Osch.
Geboren: Op 25 mei 1997 in mijn ouderlijk huis in Haaren.
Club(s): Op jonge leeftijd begonnen met fluiten bij het plaatselijke Nemelaer. Op mijn zestiende naar de KNVB gegaan, waar ik eerst een jaar jeugd heb gefloten en daarna alleen nog senioren.
Dagelijks leven: Ik heb HBO Maatschappelijk werk gestudeerd op Avans in Den Bosch. Momenteel werk ik als persoonlijk begeleider in de gehandicaptenzorg. Ik woon tegenwoordig samen met twee vrienden in Tilburg. In mijn vrije tijd geef ik nog les aan scheidsrechters voor de KNVB, tennis ik wanneer mogelijk en ik probeer zo veel mogelijk tijd te maken voor vrienden en familie.

1. Sterkste/zwakste punt: Mijn sterke punt was ook gelijk mijn kwetsbaarheid. Ik was een scheidsrechter die er van hield om door te laten spelen. Dat draagt bij aan een leuke wedstrijd, is mijn mening. Maar soms dacht ik dan teveel als voetballiefhebber en maakte ik het mijzelf moeilijk. Door een eerste gele kaart te lang uit te stellen, waardoor het voor de spelers niet helemaal duidelijk was, wat de grens van het toelaatbare was. Dan kan het voorkomen dat je uiteindelijk alsnog veel kaarten moet geven. Gelukkig was dat meestal niet zo, en dus zie ik het toch als sterk punt.
2. Kunst- of natuurgras: Het liefst een goed natuurgrasveld. Maar wanneer het natuurgras droog, hard of hobbelig is, gaat mijn voorkeur uit naar een goed kunstgrasveld. Een oud kunstgrasveld, is het ergste wat er is. De kunstgrasvelden op de KNVB-campus in Zeist zijn het ideaalplaatje wat betreft kunstgras. Het natuurgrasveld van DOSL, een vijfdeklasser in de buurt van Eindhoven, is wel een natuurgrasveld dat me bij is gebleven doordat het zo goed was.
3. Kleur voetbalschoenen: Als scheidsrechter draag ik uiteraard zwarte schoenen. Als voetballer wilde ik wel eens een ander kleurtje proberen, maar dat vond mijn vader maar niks. Uiteindelijk heb ik dus ook als voetballer altijd zwarte schoenen gedragen.
4. Mooiste tenue en sportpark: Het tenue van EVVC doet me denken aan Celtic en dat vind ik een prachtige club. Qua gezelligheid kan er in de regio geen enkele club tippen aan Nemelaer. Neem daarbij de groen-gele stoeltjes uit het oude ADO-stadion op de tribune, de splinternieuwe kantine, de prachtige bestuurskamer, dan staat Nemelaer voor mij op 1.
5. Mooiste voetbalmoment: Dat zijn er twee. Het moment dat ik te horen kreeg dat ik was toegelaten tot het Talententraject Betaald Voetbal, toen nog volop aan het dromen van een betaald voetbal carrière. En mijn laatste wedstrijd bij Nemelaer – Marvilde was echt geweldig. Twee vrienden die assisteerden, meerdere vrienden die op het veld stonden omdat ze voor Nemelaer spelen, letterlijk de hele familie langs de lijn, en compleet verrast doordat ik op het veld nog even in het zonnetje werd gezet met een blijvend aandenken als cadeau. Echt super!
6. Dieptepunt/grootste blunder: In de coronatijd heb ik een aantal wedstrijden zonder publiek gefloten. Nou is het écht niet zo dat er bij een normale wedstrijd in de hoofdklasse honderden mensen staan te zingen, maar nu was het wel heel erg stil… Ik vond het altijd wel lekker om publiek te horen, dat hield me soms ook echt scherp. Voetbal zonder publiek is dus echt een dieptepunt voor mij.
7. Opvallendste teamgenoot: Michael Eijgelsheim uit Oirschot. Hij heeft zijn harde werken dit jaar beloond zien worden door te promoveren naar de masterclass. Ik ben trots op hem en ik hoop dat hij uiteindelijk ook de stap naar de eredivisie kan zetten. Verder heb ik veel bewondering voor mijn oude coach, René de Loos. Hij heeft zich jarenlang belangeloos voor me ingezet, heeft stad en land met me afgereisd en door de vele uren die we samen doorbrachten, is dat een hele goede vriend geworden. Verder zijn Rick van Rijn en Laurens Maas vrienden die als assistent scheidsrechter het betaald voetbal zullen gaan halen. Het was erg mooi dat zij bij mijn laatste wedstrijd gevlagd hebben.
8. Voetbalhumor: Toen ik nog assisteerde, mocht ik dat doen bij Edgar Bijl, die daarna nog enkele jaren in het betaalde voetbal actief was. De trainer van de thuisploeg was het niet met hem eens en riep, doelend op de jonge leeftijd van Edgar: “Scheidsie, je gelooft zeker nog in Sinterklaas?” Waarop Edgar gevat reageerde: “De tijd dat ik nog in Sinterklaas geloofde, was de tijd dat jouw snor nog in de mode was!” Trainers en spelers zijn vaak niet op hun mondje gevallen richting scheidsrechters. Ik vond het altijd wel leuk om dat verbaal op te lossen, door eens wat terug te zeggen in plaats van meteen te gaan ‘straffen’.
9. Wat wil je nog bereiken: Op voetbalgebied even niks. Ik wil mijn spaarzame vrije tijd dusdanig goed benutten dat ik zo veel mogelijk kan afspreken met vrienden, familie en mijn vriendin.
10. Beste speler uit de regio: Joeri Vugts van Nemelaer vind ik één van de beste spelers van de 073-clubs. Met hem speelde ik heel vroeger nog samen, maar toen was al duidelijk dat hij het als voetballer verder zou gaan schoppen dan ik. Hij ging later naar FC Den Bosch toe, en soms vraag ik mezelf wel af wat er gebeurd zou zijn als Joeri niet terug naar Nemelaer was gegaan. Hij is zó goed….
11. Opvallendste regioclub: De opmars van Real Lunet – op alle gebied – vind ik indrukwekkend. Ze hebben hun imago verbeterd, presteren uitstekend, halen goede, leuke spelers en zijn de afgelopen jaren een aantal keer gepromoveerd. Benieuwd hoe ze dit jaar gaan presteren met de flink verjongde groep.