Van Rijn: ‘Deze opa kan nog wel wat’

VELDDRIEL – We hadden eigenlijk nooit gedacht dat we Richard van Rijn nog eens ‘moesten’ interviewen. Zelf lacht hij ook als we na een hele tijd weer contact leggen. Maar de regiotopscorer van de eerste seizoenshelft mag simpelweg niet ontbreken op de site, in deze winterstop. De openhartige Bosschenaar vertelt een onverwacht verhaal, over onrecht, nadenken over stoppen en de bal blind wegschieten.

“Opa kan nog wel wat”, steekt Van Rijn (36) meteen grinnikend van wal. Op z’n oude dag besloot hij afgelopen zomer de voetbalschoenen weer aan te trekken en dat hij het niet verleerd is, werd meteen duidelijk. “Scoren verleer je niet”, is zijn simpele verklaring. “En dat is niet makkelijk hoor, in dit team. Ik krijg maar weinig ballen, lijk af en toe wel een toeschouwer van een tenniswedstrijd.” Van Rijn lijkt een grapje te maken, maar hij is serieus: “Als we drie geblesseerden hebben, wordt het echt lastig.” 

Omgepraat
Bijna vier jaar geleden (!) hing hij, als topschutter van Real Lunet (foto), zijn schoenen al eens aan de wilgen. Een halfjaar later was hij alweer terug, om 16 keer raak te prikken namens toenmalig vierdeklasser CHC. Dat seizoen eindigde voor Van Rijn – met een langdurige schorsing – vroegtijdig. Er leek alsnog een einde gekomen aan zijn loopbaan. Een paar spelers van RKVSC kregen de voormalig doelpuntenmaker van RKJVV een halfjaar geleden echter zover om het voetballen weer op te pakken. “Younesse Bouchti en Jimmy Floor hebben me omgepraat, want ik was er eigenlijk wel klaar mee. Ik doe het ook voor Cis (Marco, red.) van Loon, een vriend van mijn ouders, die trainer werd in Velddriel.”

Te fanatiek
De coronaperiode zorgde ervoor dat Van Rijn tijdens zijn schorsing maar weinig miste. “Het lijf is nog wel oké. Maar het hoofd is belangrijker. Als het daar goed zit, gaat alles vanzelf”, vertelt hij nu. Maar toch zit het hem niet helemaal lekker. Hij heeft er over nagedacht om de handdoek in de ring te gooien. Om te stoppen, nog niet zo lang nadat hij in Velddriel was begonnen. “Ik wil plezier houden. En dat is er zo niet, op lager niveau. Ik ben een winnaar en kan niet tegen onrecht. In de lagere competities is er een tekort aan goede leiding. Ik maak daarom dit seizoen af en dan is het mooi geweest. Ik ben op leeftijd, maar kan nog een niveau aan wat redelijk hoog ligt. Lager voetballen is geen optie voor mij, daar ben ik te fanatiek voor.”

Als hij eerlijk is, vindt hij zichzelf helemaal niet passen bij het huidige niveau: “Dat had ik eigenlijk niet verwacht. Ik ben ouder nu, maar de 5e klasse is nog veel te laag. Ik schop er veel in, ja. Maar het is echt niet zo makkelijk als in de 2e of 3e klasse. Daar is het makkelijker voetballen dan hier. Dan speel je tegen en met voetballers, bij Velddriel niet. Ik ben blij als ik een bal krijg in de zestien. Zonder bal kun je niks. Eerlijk, dit is het moeilijkste team waar ik in heb gespeeld.”

Onbegrijpelijk
Het is even schakelen. We hadden een leuk, luchtig verhaal verwacht. Over zijn vele doelpunten, hoe leuk het is om in de nadagen van zijn carrière acties en goals te maken en in de picture te staan. Maar het klinkt niet heel positief, wat Van Rijn ons allemaal vertelt. “En toch nog regiotopscorer”, gooit hij er dan lachend een hoopgevende noot in. “Onbegrijpelijk is het. Ik kan inderdaad niet zeggen dat ze er niet makkelijk in gaan. Vooral aan het begin van het seizoen. Maar het is echt niet zo makkelijk als het lijkt. We hebben maar vier voetballers, de rest is opruimen en de bal weg schieten.”

Floor is heel belangrijk. En verder Samir Bayouni, Raoel Noijen en Bouchti, somt Van Rijn op. “Het is heel leuk bij RKVSC, maar het is gewoon moeilijk voetballen. En dan hebben we ook nog veel geblesseerden. Koen (Beekwilder, red.) bijvoorbeeld. Ik sta samen met Younesse en Jimmy voorin. Als ze fit zijn althans. Maar dat is niet vaak het geval helaas. Zo wel, dan had ik er al twintig in liggen.”

Geen klaagzang
Dan besluit Van Rijn zijn voor ons onverwachte verhaal te stoppen. Hij wil er geen klaagzang van maken en zéker RKVSC niet afbreken. “Ik zeg je eerlijk; ondanks alles is de club waar we spelen de gezelligste, leukste en meest gastvrije waar ik heb gevoetbald. Ze zijn niet met veel, maar de mensen van Velddriel doen alles voor de club. Echt top, in de kantine ook. Het zijn echt mensen die iedereen helpen en er zich thuis laten voelen.”

Toch blijft het voor hem bij een jaartje in de 5e klasse. Dit seizoen nog ‘even’ topscorer worden en dan is het klaar. “Even laten weten dat deze opa nog wel wat kan”, lacht hij. Hebben we toch nog een positieve ontknoping van een verrassend relaas.

Foto: Gerald van Zanten