Kevin Venrooij kán niet stoppen
VUGHT – Afgelopen zomer hing Kevin Venrooij zijn schoenen aan de wilgen. “Met pijn in mijn hart”, zei hij destijds bij zijn officiële afscheid. Maar het bloed stroomt ook bij de 35-jarige routinier waar het niet gaan kan, zo bleek al snel: in de voorbereiding werd hij weer opgeroepen en prompt raakte ie geblesseerd. “Ik weet nog niet hoe nu verder. Maar stoppen ga ik zeker niet.”
Het plan van Venrooij was duidelijk: “Voetballen in een vriendenelftal, met jongens die allemaal eerder zijn gestopt in de selectie.” Aan alles komt een einde, dus ook voor de opvallende Vughtse verschijning (Venrooij mist een onderarm) bij de selectie. “Ik heb het lang volgehouden, maar helaas, die leeftijd toch. De pijn op dinsdag was gewoon niet leuk meer. Spierpijn vooral… En mijn kantoorbaantje helpt daar niet heel goed bij, overigens.”
Het leek de rasechte Zwaluw-speler het juiste moment om een stapje terug te doen. “Ik moet toegeven: er zitten nu een hoop jonge, hele goede spelers in de eerste ploeg. Durf wel te stellen dat ze het beste middenveld en verdediging van de 3e klasse hebben, als ze allemaal fit zijn. Hopelijk mag ik nog een keertje of twee meedoen. Dan kan ik misschien nog wel een kampioenschap mee vieren.”
Ei kwijt kunnen
Zijn woorden waren amper uitgesproken, of Venrooij kreeg in de voorbereiding alweer een belletje. “Of ik bij wilde springen tijdens de Van Helvoirt Cup. Ze kwamen spelers tekort. Helaas ben ik toen voor het eerst in mijn voetbalcarrière door mijn enkel gegaan. Dikke pech. Na een kopduel op een voet geland, waardoor mijn enkel dubbel klapte. 5 à 6 weken weinig tot niks mogen doen van de fysio, vanavond start ik weer met trainen. Mag ik doen bij het tweede, zo aardig zijn ze wel.”
Eerst maar eens fit worden. Wat daarna de bedoeling is, weet Venrooij eigenlijk zelf niet zo goed. Er is namelijk enige twijfel de kop op komen steken. “Het idee is nog steeds om te gaan voetballen met mijn vrienden, maar het niveautje daar is toch niet zo als ik dacht. Voetballen kunnen ze allemaal nog wel, maar conditie en gewicht wordt een dingetje voor sommigen… Al durf ik op het moment ook niks te zeggen over mijn eigen kunnen. Ik ga eerst het vierde maar een kans geven, dat is toch wel gezellig. Maar als ik mijn ei niet kwijt kan, ga ik weer kijken of ik kan aansluiten. We zullen zien.”
Sowieso blijft hij standby voor het vlaggenschip: “Als ze me nodig hebben, sta ik er. Ik denk alleen niet dat ze mij nog gaan oproepen, gezien de goede prestaties van de afgelopen weken. Maar wie weet, bij blessures of schorsingen… Voetbal blijft leuk. Zolang ik fit blijf, kan ik nog terug.”