Elf vragen aan… Rik van den Broek
DEN BOSCH – Hoewel Rik van den Broek een rasechte Bosschenaar is, heeft hij eigenlijk nooit bij een club uit de stad gevoetbald. De 30-jarige verdediger van beton vertrok al heel vroeg bij TGG, slaagde niet bij Willem II en zocht daarna zijn heil bij hoog acterende amateurclubs uit de regio. Sinds hij het zaterdagvoetbal ontdekte, is hij daar niet meer weg te slaan.
- Naam: Rik van den Broek. Op het veld ook wel bekend als Broekie.
- Geboren: 11 maart 1992 te ‘s-Hertogenbosch.
- Club(s): In chronologische volgorde: TGG, toen ze nog op De Vliert zaten, 8 jaar Willem II, 3 jaar OJC Rosmalen, een seizoen RKSV Schijndel, twee jaar OSS’20 en inmiddels bezig aan mijn zesde seizoen bij Roda Boys.
- Positie: Centrumverdediger. En in het verleden flirtte ik nog wel eens met de rechts- en linksbackpositie.
- Dagelijks leven: Ik woon al m’n hele leven in Den Bosch en werk bij Canon. Ja, die van de camera’s. Samen met mijn vriendin woon ik in Willemspoort, tussen de voormalige kazerne en het ziekenhuis. Naast voetballen houd ik van reizen en ben ik een muziekliefhebber, borrelaar, gamer, feestganger en filmfanaat.
- Sterkste/zwakste punt: Ik ben verdedigend sterk en weet mezelf meestal goed te positioneren. Ik ben gretig en vrij snel, dus kan ik het een spits altijd wel lastig maken. Je zou het niet zeggen, maar ook ik word wel een dagje ouder. Daardoor komen er wat meer kleine pijntjes, waar ik wel mee kan spelen, maar niet altijd helemaal vrijuit.
- Kunst- of natuurgras: Natuurgras, al moet ik zeggen dat ons trainingsveld er momenteel dramatisch bij ligt. Lijkt wel een modderpoel. Dan is het toch wel een verademing om je weer eens voetballer te voelen op kunstgras. Ons hoofdveld ligt er altijd wel prima of goed bij en richting het einde van het seizoen herstelt het trainingsveld zich meestal wel aardig. Van kunstgras met een slechte demping krijg ik tegenwoordig allemaal stijve spieren.
- Kleur voetbalschoenen: Als rasechte verdediger blijf ik trouw aan zwart. Het is tegenwoordig een hele klus om normale, eenvoudige, zwarte voetbalschoenen gevonden te krijgen in de juiste maat. Met kleurtjes kom je als een softie over, terwijl je als verdediger een bikkel moet zijn. Soms roept onze linker centrale verdediger – met zijn groene of oranje schoenen – mij, dat ík het duel aan moet gaan, zodat zijn kleren niet vies worden.
- Mooiste tenue en sportpark: OJC heeft toch wel het mooiste sportpark in de regio. Ons eigen uittenue, ook wel Argentina genaamd, vind ik het mooist. Ik draag het op bovenstaande foto: witte sokken, witte broekjes en een lichtblauw met wit gestreept shirt.
- Mooiste voetbalmoment: Met Willem II heb ik tegen veel mooie clubs gespeeld op internationale toernooien. Het mooist was een toernooi in Griekenland, met het regioteam van KNVB Zuid 1. Ik was aanvoerder en werd verkozen tot beste speler van het toernooi. Die beker heb ik thuis nog staan. Ik kan het alleen niet lezen, dus er kan ook best ‘slechtste speler’ op staan. In de finale legden we het helaas af. Ze wilden hoe dan ook voorkomen dat een Nederlands team het toernooi won, dus we werden nogal benadeeld.
- Dieptepunt/grootste blunder: Toen ik nog in de A1 zat bij Willem II, trainde ik al mee met het tweede elftal, maar dat team werd toen plots opgedoekt. De tussenstap tussen jeugd en eerste elftal viel daarmee volledig weg. Ik heb het toen maar op een zuipen gezet en gekozen voor mijn maatschappelijke carrière. Ik kreeg nog een belletje voor Jong FC Den Bosch, maar had het hoofdstuk proefvoetbal afgesloten.
- Opvallendste teamgenoot: Kay Huijgens had altijd schitterende oneliners en Tom Diender en ik waren, omdat hij met ons meereed, de eersten die ze mochten aanhoren. Schitterende vent… alleen jammer dat hij het zo vaak oneens is met trainers. Tom heeft trouwens nogal een flatulentie- en defecatieprobleem.
- Voetbalhumor: Loek van Grinsven heeft in een kort tijdsbestek laten zien dat hij beschikt over optreedkwaliteiten. Rappen en vooral Nederlandstalige muziek liggen hem goed. Toen na de wedstrijd van Oranje tegen de VS ‘Grasmaaier’, van Barry Badpak, Marco Kaats & DJ Maurice, werd gedraaid, genoten we van een prachtig dansje. Hoogstaand optreden van Loek.
- Wat wil je nog bereiken: Al langere tijd wil Roda Boys kampioen worden in deze klasse. Ik heb er een paar keer aan mogen ruiken, maar het mocht nog niet lukken. Hopelijk slagen we er nog een keer in.
- Beste speler uit de regio: Het lijkt een beetje vergane glorie, omdat ie al even niet meer speelt door zijn blessure, maar Diego Meerveld is wel echt een topper. De hele zomer heeft hij voor zijn huis gezeten met een pilsje in de hand, maar Diego is weer op de weg terug. Zijn zuipconditie wordt langzaamaan omgezet in uithoudingsvermogen waar je op het veld ook iets aan hebt. Hopelijk kan ie dit seizoen nog een balletje trappen. In de paar wedstrijden die we samen bij Roda Boys hebben gevoetbald, speelde Diego iedere vleugelverdediger helemaal dol.
- Opvallendste regioclub: Ik heb eerlijk gezegd geen idee. Daar houd ik mezelf allemaal niet zo mee bezig. We staan er zelf, met onze derde plek, niet onaardig voor. Maar we hebben toch wel wat punten laten liggen.
