Elf vragen aan… Mike Griepink

DEN BOSCH – De aanhouder wint. Na jarenlang blessureleed heeft Mike Griepink zich bij Wilhelmina teruggevochten naar een vaste basisplaats. Vanaf de winterstop is hij niet de vertrouwde centrale verdediger, zoals hij zo lang gewend was, maar staat hij verdedigende middenvelder opgesteld. Vandaag zijn antwoorden in de rubriek ‘Elf vragen aan…’.

• Naam: Mike Griepink.
• Geboren: 21 mei 1997.
• Club(s): Nu alweer voor het vierde seizoen bij Wilhelmina. Daarvoor als klein jochie begonnen bij DSC, gescout voor FC Den Bosch – waar ik drie seizoenen speelde – en toen één jaar terug naar DSC. Via een kort avontuur bij BVV heb ik tot aan de selectie bij Emplina gespeeld, voordat ik de overstap maakte naar mijn huidige club.
• Positie: Centrale verdediger, maar sinds afgelopen seizoen word ik ook regelmatig op 6 opgesteld. Hele leuke positie!
• Dagelijks leven: Ik ben oorspronkelijke afkomstig uit Velddriel, maar woon sinds twee jaar samen met mijn vriendin in ‘s-Hertogenbosch en werk als Personal Trainer bij Optimum Change in Rosmalen.

1. Sterkste punten: Ik heb een goede trap in mijn rechterbeen, win veel kopduels, kan het spelletje goed lezen en coach veel. Ik ben helaas niet de snelste en kan slecht tegen mijn verlies, waardoor ik soms irritant kan reageren. Soms tot ergernis van een aantal teamgenoten.
2. Kunst- of natuurgras: Dit is cliché, maar ik geef natuurlijk voorkeur aan een goede grasmat. Dat hebben we alleen bijna nergens in onze regio. Je glijdt alleen maar uit in de blubber. Dus omdat wij altijd trainen op kunstgras en daar ook onze thuiswedstrijden op spelen, heeft dat mijn voorkeur.
3. Kleur voetbalschoenen: Zwart of blauw, lekker simpel. Ben niet zo van al die kleurtjes.
4. Mooiste tenue en sportpark: Ons eigen jubileumshirt van dit seizoen. Lekker ouderwets. Qua sportpark twijfel ik tussen FC Engelen en OJC Rosmalen. Engelen heeft een mooie nieuwe kantine en bij OJC krijg je het gevoel dat je in een ministadion speelt.
5. Mooiste voetbalmoment: De finale van de nacompetitie om promotie naar de vierde divisie met de A1 van Emplina. Tegen ‘t Zand, in het stadion van RKC. De sfeer en alles daaromheen was geweldig. Een warming-up voor publiek, spandoeken en fakkels. Alleen de kleedkamer was al bijzonder, zo groot en iedereen een eigen stoeltje. De wedstrijd was spannend, een waar voetbalgevecht. Na 90 minuten én de verlenging stond het nog steeds 0-0 , dus pingels werd de beslissing. Ik nam de eerste en schoot raak, maar ondanks mijn goal en de ‘panenka’ van Thomas van der Horst verloren we de penaltyserie.
6. Dieptepunt/grootste blunder: De laatste jaren rol ik een beetje van de ene in de andere blessure. Ik heb ook wel eens een belangrijke penalty gemist, bij FC Den Bosch, de KNVB en Emplina. Op dat moment kun je wel door de grond zakken, maar dat kan de beste spelers van de wereld overkomen, wordt er dan altijd gezegd.
7. Opvallendste teamgenoot: Zonder twijfel Loid van Kaathoven. Zo gek als een deur en spoort van geen kanten, maar echt een gouden vent. Hij is goed op te naaien en vertelt altijd de leukste verhalen over de weekenden. Een sfeermaker in de kantine én kleedkamer, waar hij ons regelmatig laat kokhalzen met zijn scheten. In het veld kom je hem een paar keer tegen, als je denkt er voorbij te zijn. Onze stoomtrein aan de rechterkant heeft longen als een paard, voorkomt vaak een doelpunt en pikt soms ook nog een goaltje mee. Hij zit vol positieve energie en coacht altijd positief, ook als het soms wat minder gaat.
8. Voetbalhumor: Toen we met Wilhelmina 1 op teamweekend waren in Londen gingen we met z’n allen een hapje eten bij Nando’s. Onze leider Mart Bammens wilde natuurlijk alles op en top regelen, zoals hij dat jarenlang heeft gedaan, dus hij wilde als eerste bij het restaurant naar binnen lopen. Nou ik kan je zeggen, hij wilde letterlijk dóór de deur heen lopen. Die was namelijk van glazen, dus hij liep er vol met zijn voorhoofd tegenaan. Binnen een paar seconden had hij er een ei op zitten. Later had trainer Coen van Overbeek voor Mart eten besteld en hij vertelde erbij dat het niet pittig was. Maar Mart nam één hap en schreeuwde meteen door heel de tent “Kut Van Overbeek, tering pittig is dit man”. Hij wilde toen alleen nog maar water en bier drinken.
9. Wat wil je nog bereiken: Met Wilhelmina nog eens kampioen worden of promoveren via de nacompetitie. Dit jaar doen we ondanks ons hele jonge team heel leuk mee richting de top. Als we dit team vast kunnen houden de komende seizoenen en er eventueel nog wat versterking bij krijgen, dan heb ik er alle vertrouwen in dat dit in een van de volgende seizoenen kan gaan lukken.
10. Beste speler uit de regio: Joeri Vugts. Hij was mijn teamgenoot bij FC Den Bosch en speelt nu weer bij Nemelaer. Bij Den Bosch was hij altijd al een echte goaltjesdief en dat is hij niet verleerd. Joeri blijft maar aan de lopende band scoren. Na onze avonturen samen heb ik in de jeugd ook een paar keer tégen hem gevoetbald. Altijd leuk om tegen oude bekenden te voetballen, maar ik kan je vertellen: ben je centrale verdediger of verdedigende middenvelder en kom je Joeri Vugts tegen, dan ga je geen fijne wedstrijd tegemoet. Hij is groot, sterk, heeft veel loopvermogen in de diepte en een geweldig schot in de benen met zowel rechts als links.
11. Opvallendste regioclub: Dat is dit seizoen zeker mijn oude club Emplina. Met bijna alle spelers die nu in het eerste spelen, heb ik nog gevoetbald in de jeugd en selectie. Ze draaien altijd goed mee en spelen leuk voetbal. Wij hebben aan het begin van het seizoen overigens nog tegen ze geoefend en toen werd het 1-1. Nu hebben ze de periode al binnen en staan in de competitie stijf bovenaan. Zou leuk zijn als ze kampioen worden, succes boys.