Elf vragen aan… Gino Schrier
ENGELEN – Deze week het woord aan een 25-jarige in het lijf van een veteraan. Gino Schrier bestreek de afgelopen jaren, als hij tenminste niet weer eens geblesseerd was, wekelijks de flank bij FC Engelen. Komend seizoen hoopt hij dat, samen met broer Luca, bij DSC te gaan doen.
- Naam: Gino Schrier.
- Geboren: 19 oktober 1997 in Vlissingen.
- Club(s): Begonnen bij BVV, als eerstejaars E-speler de overstap naar FC Den Bosch gemaakt, op 16-jarige leeftijd naar Emplina gegaan, vanaf 2017 spelend voor FC Engelen en onlangs begonnen bij DSC.
- Positie: Rechts- of linksback.
- Dagelijks leven: Geboren in Vlissingen en getogen in Den Bosch. Daar heb ik altijd gewoond en ben ik vijf jaar geleden mijn vriendin tegen gekomen. Momenteel werk ik als adviseur bij To Interface in Vianen.
- Sterkste/zwakste punt: Sterke punten zijn mijn snelheid, loopvermogen en (vroege) voorzet. Verdedigend pak ik ook graag mijn duels mee. Mijn zwakste punt is fit blijven.
- Kunst- of natuurgras: Na dit seizoen een aantal keer op natuurgras te hebben gespeeld, kies ik toch voor kunstgras. Ik geniet van het snelle spel, wat een goed kunstgrasveld mogelijk maakt. Daarnaast speelt natuurgras een stuk zwaarder wanneer je kunstgras gewend bent. Als opkomende back wordt je uithoudingsvermogen al genoeg getest.
- Kleur voetbalschoenen: Voor mij gewoon donkere schoenen, bij voorkeur zwart.
- Mooiste tenue en sportpark: Het thuistenue van Engelen vind ik het mooist. Het mooiste sportpark is dat van OJC Rosmalen.
- Mooiste voetbalmoment: Met FC Den Bosch hebben we deelgenomen aan een meerdaags zaalvoetbaltoernooi in Duitsland, waarbij we bij gastgezinnen verbleven. Super gaaf toernooi. We zaten in een poule met grote clubs als Bayern München en Borussia Dortmund.
- Dieptepunt/grootste blunder: Het vrijdagavondtoernooi van Wilhelmina in 2019. Daarbij brak en ontwrichtte ik mijn enkel op drie plekken. Tegen het einde van mijn revalidatieperiode begon de pandemie en legde de KNVB de competitie definitief stil. In totaal heb ik twee volledige seizoenen moeten missen. Sindsdien kamp ik ook steeds vaker met andere blessures.
- Opvallendste teamgenoot: Youri Vis, de definitie van stille wateren hebben diepe gronden. Afgelopen jaar de jongste speler binnen de selectie van Engelen, maar daar trok ie zich niks van aan. Ontzettend rustig op het veld, zei eigenlijk nooit een woord, maar tegelijkertijd totaal niet verlegen. Youri trainde zelfs bij -10 graden in korte mouwen. Een goede voetballer met veel potentie, maar ook simpelweg gewoon een mooie gast. De Taveerne speelde ie ook al uit.
Verzorger Paul Peulen verdient ook nog zijn plek in deze lijst. Ik was standaard een half uur eerder op de club om allebei m’n enkels volledig door hem te laten intapen. Zonder Paul kon ik niet spelen. - Voetbalhumor: We lieten de jongens die debuteerden een liedje zingen in de kantine, waar de rest van de selectie het goede voorbeeld probeerde te geven. Benji (Verhoeven, red.) zong elke zondag ‘Banger Hart’, Youri verloor zijn shirt wanneer ‘Leve de lol’ begon te draaien en Fons (Bosman, red.) vroeg zich elke week weer af ‘of je terugkomt als hij jou vergeeft’.
- Wat wil je nog bereiken: Blessurevrij spelen staat bij mij momenteel op nummer één. Ik hoop op een leuk seizoen, waarin voetbal weer op de eerste plek komt.
- Beste speler uit de regio: Dat zou ik niet weten, daar houd ik mij te weinig mee bezig om eerlijk te zijn. Wel heb ik hoge verwachtingen van Tonni Maric bij Nivo Sparta. Een jonge speler met een goede techniek en veel spelinzicht. Aanvallend staat hij ook vaak op de goede plek. In mijn ogen een echte nummer 10.
- Opvallendste regioclub: Emplina, met hun overtuigende eerste plek in de 2e klasse.
En wat wij met FC Engelen hebben gepresteerd, is natuurlijk ook opvallend. Tijdens ons avontuur in de nacompetitie merkte ik dat ik toch moeite had met het feit dat onze groep uit elkaar viel. Rond die tijd kwamen mijn broer en ik in contact met DSC en het gevoel was meteen heel positief. Voor ons genoeg reden om samen de overstap te maken.