Gewoon juichen tégen Schijndel
SCHIJNDEL – Met zijn gewaagde overstap, van RKSV Schijndel naar Avanti’31, had Tom Duray zomaar op de middenpagina’s van onze nieuwe 073voetbalkrant (tussen de opvallende transfers) kunnen staan. De aanvaller lijkt zich van de bank op het Zuideinderpark naar de basis op D’n Boschweg te hebben gewerkt. Zondag treft hij zijn voormalige club in een onvervalste bekerderby.
“Voor mij ligt het niet zo gevoelig, hoor”, maakt hij meteen duidelijk. “Voor anderen misschien wel, maar ik wil gewoon wedstrijden spelen.” Zijn hele leven voetbalde Duray in het geel-blauw van Schijndel-Zuid, tegenwoordig is dat het blauw-wit van Avanti. Hij is nog niet de verkeerde kant op gefietst. “Maar het was in de eerste wedstrijd wel nog even wennen. De bal ging uit en de ingooi was voor ons. Uit automatisme riep ik ‘Schijndel bal’, haha.”
Ruwe diamant
De 20-jarige spits vertelt een zwaar seizoen achter de rug te hebben. “Het laatste half jaar ben ik geblesseerd geweest en daarvoor was het ook al niet makkelijk, omdat ik vond dat ik weinig speelde. Vaak kwam ik erin als rechter- of linker vleugelmiddenvelder, wat lastig is voor een echte 9. Een ‘ruwe diamant’, zoals ik met nog meer jongens werd genoemd door de staf, heeft nou eenmaal minuten nodig.”
De drempel om over te stappen naar de dorpsrivaal was voor de student bouwkunde opvallend genoeg niet zo heel hoog. “In de hele selectie van Avanti voetballen zeven vrienden van mij. Met een aantal van hen en ook thuis heb ik het er meerdere keren over gehad. Mijn vader is een jaar of twee voorzitter van Schijndel geweest en maakte daarvoor nog tien jaar onderdeel uit van het jeugdbestuur, maar hij staat helemaal achter mijn keuze. Toen ik hoorde dat concurrent-spits Geert van Heeswijk aan zijn laatste seizoen bezig was, kwam er nog een extra reden bij om de stap te wagen. Ik voelde dat ik van harte welkom was en ik echt de kans zou krijgen voor de spitspositie.”
Gewoon juichen
Vooralsnog maakt Duray de verwachtingen waar. Tijdens het Grard de Wit-toernooi scoorde hij zelfs al tegen zijn voormalige club en dat hoopt hij zondag weer te gaan doen. “Teamgenoten zeiden dat ik gewoon mocht juichen, wat ik dus niet deed, en via-via hoorde ik dat verschillende Schijndel-spelers er van baalden. Begrijpelijk, maar wel grappig om te horen. Nee, ik zie ze niet dagelijks meer. Maar als ik een van hen tegen kom, kan ik gewoon normaal met ze overweg, hoor. De meesten begrepen mijn keuze ook wel, toen ik het ze uitlegde. Ik wens ze zondag veel succes, want dat zullen ze nodig hebben.”