Elf vragen aan… Jasper van Venrooij
HAAREN – Jasper ‘Jappie’ van Venrooij vertelt in onze wekelijkse rubriek over ouderwets natuurgras, zwarte voetbalschoenen, promoties en een bijnaam die niet meer weg te denken is bij Nemelaer.
- Naam: Jasper van Venrooij, maar eigenlijk zegt iedereen Jappie.
- Geboren: 20 april 2002, in hetzelfde huis waar ik nu nog woon.
- Club(s): Altijd Nemelaer.
- Positie: Ergens voorin, maar negentig procent van de tijd speel ik als rechtsbuiten.
- Dagelijks leven: Ik woon mijn hele leven al in Haaren en werk sinds een half jaar bij Talent & Pro, waar ik een traineeship volg. Verder vind ik het leuk om met vrienden een drankje te doen, het liefst tijdens een spannende voetbalwedstrijd.
- Sterkste/zwakste punt: Sterk zijn mijn snelheid en loopvermogen, maar ik moet veel effectiever worden. Daarin kan ik mezelf echt nog verder ontwikkelen.
- Kunst- of natuurgras: Het liefst natuurgras, omdat de bal daar soms net wat beter in je voordeel meestuitert. Daar trainen we, zolang het veld het toelaat, ook op. Vind ik wel prettig, vanwege de belasting op je spieren.
- Kleur voetbalschoenen: Zwart. Opvallende kleuren zijn binnen het team niet zo populair, dus bij Nemelaer zie je vaak gewoon zwarte schoenen, haha.
- Mooiste tenue en sportpark: Het thuistenue van Liverpool is dit seizoen echt enorm gaaf. Vooral de longsleeve. Het sportpark van Achilles Veen heeft ook wel iets; vanuit de kantine kun je daar echt heerlijk met vrienden naar voetbal kijken.
- Mooiste voetbalmoment: De promotie naar de Vierde Divisie. Na een aantal jaren waarin het niet lukte, was het toen eindelijk feest. We reden vanuit Borne met de partybus terug naar Haaren, met echt een paar schitterende dagen die volgden.
- Dieptepunt/grootste blunder: De misgelopen promotie tegen Longa’30, een jaar eerder. We stonden 0-3 voor, maar uiteindelijk werd het 3-3. Met nog een kwartier te spelen stonden we zelfs met 5-3 voor, maar uiteindelijk verloren we met 5-8. Daar heb ik nog lange tijd van gebaald. Achteraf gezien was het de vetste wedstrijd die ik ooit heb gespeeld. Qua sfeer en alles wat met voetbal te maken heeft. Wanneer ik er nu aan terugdenk, krijg ik er nog steeds kippenvel van.
- Opvallendste teamgenoot: Ik kan altijd erg genieten van Giel van de Ven. Door zijn enthousiasme ontstaan er vaak discussies met de scheids of met teamgenoten, wat zorgt voor grappige situaties. Dan lijkt het soms alsof hij bijna knielt voor de scheids om zijn gelijk te halen. Op het veld lijkt het soms wel alsof Giel zijn eigen regels heeft. Wanneer de woorden “dit slaat echt helemaal nergens op” vallen, wordt het pas echt leuk.
- Voetbalhumor: Onze keeper, Rick Pijnenburg, is behoorlijk lang en beweegt nogal elastisch. Zijn bijnaam is dan ook ‘Noedel’. Wanneer wij dat op het veld roepen, zorgt dat bij de tegenstander vaak voor schitterende gezichten. Ook onze trainers roepen zijn bijnaam regelmatig, geweldig. “Wie de fack is Noedel?”, hoor ik dan vaak van tegenstanders, haha. Daarna valt het kwartje altijd snel.
- Wat wil je nog bereiken: Lijkt me fantastisch om nog eens te promoveren. De sfeer die daarbij ontstaat, zowel binnen de club als in het team, is geweldig. Je kunt daar echt nog lang van nagenieten.
- Beste speler uit de regio: Dan ga ik toch voor mijn teamgenoot Joeri Vugts. Elk jaar scoort hij minimaal twintig keer. Hij schiet ze uit alle hoeken en standen binnen. Niet raar dat dat in de regio, bij andere clubs, ook is opgevallen.
- Opvallendste regioclub: Zwaluw valt me de laatste jaren op. Ze werden kampioen in de 3e klasse en kwamen ook ver in het bekertoernooi. Bovendien is het sportpark volledig vernieuwd, wat goed gelukt is.