Elf vragen aan… Guus Steenbergen

BERLICUM – Guus Steenbergen (26) draait alweer wat jaartjes mee, is een vaste waarde achterin bij BMC én heeft voldoende verhalen paraat. Hoog tijd dus voor zijn beurt in onze wekelijkse rubriek.

  • Naam: Guus Steenbergen.
  • Geboren: 28 september 1999 in ’s-Hertogenbosch.
  • Club(s): Sinds mijn vijfde bij BMC en dat zal ook niet meer veranderen.
  • Positie: Ik weet eigenlijk niet beter dan dat ik als linker centrale verdediger speel. Vroeger had ik nog ambities als spits, maar dat lijkt meer op rugby, als ik een bal op goal probeer te schieten.
  • Dagelijks leven: Ik woon al mijn hele leven in Berlicum: eerst op de boerderij van mijn ouders, sinds vorig jaar in mijn eigen appartementje in het centrum. Ik werk als tactisch inkoper bij een groothandel die zich richt op hygiëne in de veehouderij.
    Afgelopen jaar ben ik veel bezig geweest met hardlopen, op weg naar mijn eerste marathon, die ik inmiddels achter de rug heb. In het weekend coach ik de JO19-1 – doordeweeks training geven is wegens werk niet meer haalbaar helaas – en ik coördineer ook de bovenbouw (O15 tm O19). ’s Avonds ben ik graag in Den Bosch te vinden, om met vrienden wat te drinken.

 

  1. Sterkste/zwakste punt: Het zwakst is mijn technische begaafdheid. Ik ben niet zo handig met de bal aan mijn voeten en ben op een ongelukkige manier tweebenig: ik dribbel met links en pass/trap met rechts. Daarmee maak ik het mezelf soms lastig. Mijn sterke punten zitten vooral in het fysieke. Ik ben vrij rap voor iemand van 1,90 meter.
  2. Kunst- of natuurgras: Doe mij maar gewoon kunstgras, fijner ook voor de wasvrouw.
  3. Kleur voetbalschoenen: Eigenlijk altijd witte Nike’s, die passen het mooiste bij ons rood-witte tenue.
  4. Mooiste tenue en sportpark: Het mooiste tenue is dat van Vinkel. Niet per se omdat het zo mooi is, maar het heeft iets nostalgisch. In Gestel hebben ze het mooiste sportpark: goede tribune en met de dijk eromheen een mooi afgesloten hoofdveld. De gezelligste kantine staat trouwens in Den Dungen.
  5. Mooiste voetbalmoment: Afgelopen seizoen was bijzonder voor BMC. De club bestond 80 jaar en daardoor waren er veel mooie activiteiten. Dat konden we bekronen met het kampioenschap op de dag van het jubileum. Mooier wordt het niet. De drie dagen feest erna zullen we ook niet snel vergeten.
  6. Dieptepunt/grootste blunder: Twee jaar geleden brak ik – in de nacompetitiewedstrijd tegen Dommelen – na vijf minuten mijn been. Daar werk je dan met z’n allen een seizoen naartoe en dan is het voor jou ineens klaar.
  7. Opvallendste teamgenoot: Dat kan er maar één zijn: Ricky Rugumbarara. Die komt op zondagochtend met zijn schaaltje yoghurt van thuis in zijn hand aan op de club en zorgt er vóór de wedstrijdbespreking al voor dat er gelapt is. In de derde helft stelt hij standaard voor om nog ergens naar een kantinefeestje of de stad in te gaan. Ik laat me nog wel eens overhalen om mee te gaan, maar ben ’m dan vaak binnen een paar minuten kwijt. Op dinsdag hoor je dan op welke bizarre manier hij uiteindelijk thuis is gekomen.
  8. Voetbalhumor: Een paar jaar terug hadden we een staflid voor wie we élke zondag een bepaald nummer afspeelden in de kleedkamer. Iedereen wist dat het voor hem was, behalve hijzelf. Na de wedstrijd hoorde onze verzorger steevast dat hij weer had lopen klagen over “dat klote nummer”.
  9. Wat wil je nog bereiken: Na het succes van vorig jaar wil ik graag nog eens kampioen worden. Als ik zo naar de huidige stand kijk, zal dat dan alleen wel weer in de 4e klasse zijn…
  10. Beste speler uit de regio: Van de jongens met wie ik heb gespeeld, zijn dat Joost Mathijssen, Guus Habraken en Randy van Heijnsbergen. Die eerste twee zijn helaas gestopt. Randy staat, ondanks zijn leeftijd, nog elke week zijn mannetje. En als ik naar onze competitie kijk: we hebben dit seizoen al twee keer tegen Den Dungen gespeeld en Roemer Postma viel me in beide duels het meest op. Nog een jonge gast, maar beschikt nu al over veel kwaliteiten.
  11. Opvallendste regioclub: Die zoek ik even (net) buiten 073. Voor mij is dat namelijk Avesteyn. Twee jaar op rij kampioen en nu actief in de 2e klasse. Petje af.
Foto’s: Mary Klerkx | Mart Schel