Elf vragen aan… Tom Diender

AMMERZODEN – Zijn jaren leken geteld, maar Tom Diender stond op uit de voetbaldood en werd prompt kampioen met Jan van Arckel. De middenvelder hoopt nog zo lang mogelijk op het veld te staan, maar weet dat zijn wereld over twee maanden verandert.

• Naam: Tom Diender.
• Geboren: 19 augustus 1993 in het Catherina Ziekenhuis in Eindhoven.
• Club(s): Sinds afgelopen seizoen Jan van Arckel. Daarvoor zes jaar bij Roda Boys gevoetbald, twee jaar bij EMK en achttien seizoenen bij Nuenen.
• Positie: 6, mogelijk ook 8, 3 en 4.
• Dagelijks leven: Ik woon sinds vier jaar in Vlijmen, maar daarvoor tweeënhalf jaar in Ammerzoden, waar mijn vrouw is opgegroeid. Vandaar ook mijn binding met Jan van Arckel. We zijn vorig jaar getrouwd en verwachten eind september onze eerste kindjes. Een tweeling, twee meisjes. In mijn vrije tijd ben ik vooral met mijn vrouw of vrienden aan het borrelen of andere sporten aan het beoefenen, zoals padel, tennis of fitness.

1. Sterkste/zwakste punt: Mijn sterkste punten zijn mijn basistechniek, positionering en spelinzicht. Ik ben denk ik een typische ‘6’ die altijd een voldoende speelt. Mijn zwakste punt is de juiste keuze maken in kleine ruimtes dicht bij het doel. Dat laat ik toch liever aan de meer technisch begaafde spelers over.
2. Kunst- of natuurgras: Sinds dit jaar ben ik eigenlijk helemaal om. Ik was nooit fan van kunstgras, maar het kunstgrasveldveld bij Jan van Arckel is heel goed en ik moet zeggen dat dit toch wel een verademing is ten opzichte van het trainingsveld wat ik gewend was. Vooral in de periodes van veel regen was dat erg slecht, wat nu dus nooit een probleem is.
3. Kleur voetbalschoenen: Liefst zwart, maar helaas heb ik nooit zoveel keuze vanwege de pasvormen. Daardoor kom ik soms bij wat fellere kleuren uit, zoals nu met felgroen erin verwerkt.
4. Mooiste tenue en sportpark: Iets verder weg, maar het uittenue van destijds bij Nuenen vond ik heel mooi. Het uittenue van Jan van Arckel heeft daar ook wel iets van weg. Qua sportpark moet ik ook voor Nuenen kiezen. Toen ik er nog speelde, is dat nieuw gebouwd. Echt een heel mooi sportpark is dat geworden.
5. Mooiste voetbalmoment: Afgelopen seizoen werden we ongeslagen kampioen, dat is toch wel een hoogtepunt. Ik heb er zeker meer gekend, maar als ik over een tijdje terugkijk, dan is dit wel een van de mooisten, in ieder geval bij de senioren.
6. Dieptepunt/grootste blunder: Dat moet toch wel mijn eerste kruisbandblessure zijn. De tweede staat daar dichtbij, maar gelukkig heb ik daar uiteindelijk veel minder last van gehad. De eerste kostte met een heel mooi laatste jaar bij de jeugd.
   Mijn grootste blunder was bij Roda Boys, waar ik met een hakje probeerde te scoren en daarbij mijn hamstring scheurde. Dat zorgde nog heel wat jaren voor lachende teamgenoten.
7. Opvallendste teamgenoot: Jeroen de Groot, door insiders ook wel Cubone genoemd vanwege zijn grote liefde voor Pokémon. Daarnaast weet hij van Oude Pekela tot Texas precies wat er speelt. Hij ontbijt met een broodje Dextro en een blikje Red-Bull, waardoor hij de hele dag staat te stuiteren.
8. Voetbalhumor: In de winter was, tijdens het trainingskamp in Valencia, een van mijn teamgenoten zó dronken dat we hem na het stappen liggend op de weg terugvonden. Na hem in een taxi en naar zijn hotelkamer te hebben gesleept, bouwden we met een paar man torens van Pringles op zijn hoofd. De foto’s en filmpjes van die avond zijn echt prachtig.
9. Wat wil je nog bereiken: Ik wil met name binnenkort twee gezonde meisjes op de wereld zien. Binnen het voetbal hoop ik dat nog even door te gaan, zolang mijn knieën het nog toelaten. Ik moet nog ervaren hoe ik het dadelijk met twee kleintjes kan combineren, dus ik wil vooral bereiken dat ik nog wat langer plezier kan blijven halen uit het voetbal.
10. Beste speler uit de regio: Helaas speelt hij sinds dit jaar niet meer – vanwege alweer een kruisbandblessure – maar Diego Meerveld was in de korte tijd dat hij wél fit op het veld stond bij Roda Boys echt niet te stoppen.
11. Opvallendste regioclub: Zeker weten Roda Boys. Helaas moest ik daar vorig jaar vertrekken, omdat ik in de voorlaatste wedstrijd een nieuwe knieblessure opliep en andere keuzes moest maken. Ik ben er helaas niet meer vaak geweest, maar heb er wel geweldige jaren gehad. Bijzonder om te zien hoe ze op de laatste speeldag onverwacht alsnog kampioen werden. Via deze weg alsnog mijn felicitaties.