Elf vragen aan… Luke van der Bruggen
HELVOIRT – Volgens eigen zeggen stopte de carrière van Luke van der Bruggen onlangs plotseling met een ‘knaller’. Zijn laatste kunststukje was de Meierij Cup, waarbij Helvoirt roemloos in de eerste ronde werd uitgeschakeld. Tijdens de winterstop kwam de laatste man (goed voor meer dan 250 wedstrijden in het eerste elftal) tot de conclusie dat hij er mee moest stoppen bij het eerste. “Zondag is de piekdag, dus moet ik voor mijn andere carrière kiezen.”
- Naam: Luke van der Bruggen.
- Geboren: Op 19 december 1992 in ‘s-Hertogenbosch.
- Club(s): Van jongs af aan bij de plaatselijke v.v. Helvoirt. Er is toch niets mooiers dan voetballen met je vrienden en na de wedstrijd een biertje drinken.
- Positie: Begonnen als middenvelder, maar hoe minder ik ging trainen, hoe verder ik naar achteren ging. Dus ondertussen voetbalde ik als laatste man.
- Dagelijks leven: Ik woon samen met mijn vriendin Britt in een appartementje in Helvoirt. Deze maand zijn we eindelijk gestart met de bouw van ons eigen huis. Daarnaast ben ik sinds augustus mede-eigenaar van hotel-restaurant D’n Dries in Drunen.
- Sterkste/zwakste punt: Mijn linkerbeen is toch wel mijn sterkste punt. Ik hou er wel van om een lange bal te geven op Rico (de Laat, red.). Hoe graag ik liever wat meer zou willen tikken, ligt daar toch niet de kracht van Helvoirt. Dus dan peren we hem wel eens een keer teveel naar voren. Mijn zwakke punt is de trainingsopkomst. Ik loop er al jaren tegenaan te hikken dat twee keer in de week trainen niet altijd lukt, maar sinds dit seizoen kreeg ik het zelfs wel eens voor elkaar om helemáál niet te trainen.
- Kunst- of natuurgras: Een mooie grasmat is toch wel het lekkerste om op te voetballen. Zeker als ie nog een beetje nat is. Bij ons in Helvoirt wordt het hoofdveld goed bijgehouden en voetballen we meestal op een mooie mat. Het is wel lekker om op kunstgras te trainen.
- Kleur voetbalschoenen: Op het moment heb ik blauw-witte, maar het liefst gewoon zwarte. Vroeger hield ik wel eens van een opvallend kleurtje, maar als laatste man kan dat eigenlijk niet.
- Mooiste tenue en sportpark: We moesten dit seizoen tegen de groen-gelen uit Rijen… Die kleurencombinatie bevalt me niet. Het tenue van Trinitas vind ik wél heel gaaf en het sportpark van SCG’18 is het mooiste in de regio.
- Mooiste voetbalmoment: De promotie naar de 2e klasse met Helvoirt en de oefenwedstrijd tegen FC Den Bosch die we met 1-0 wonnen. We hebben ook, voor de beker, een aantal jaar geleden tegen Kozakken Boys gespeeld. Mooi om te zien hoe een dorp daar naartoe leeft. Ondanks het verlies was het wel feest in de kantine.
- Dieptepunt/grootste blunder: De verloren wedstrijd tegen Oirschot Vooruit, om het kampioenschap in de 2e klasse. Ondanks dat het voor een cluppie als Helvoirt ontzettend knap is om tot de laatste speeldag mee te doen, kan ik daar tot op de dag van vandaag ontzettend van balen. Dat heeft er vooral mee te maken dat we als team zijnde echt door het ijs zakten. Wat een wanprestatie leverden we die dag.
- Opvallendste teamgenoot: Dat is bij Helvoirt toch wel Max Meijer. Voetballen kan ie als de beste, maar hij kan ook behoorlijk drinken. Dat doet hij ook wel eens liever dan voetballen.
We hebben er met meneer Smarius nog één die de aansluiting bij het eerste wel heeft gevonden. Hij gaat voorop in de strijd en tot een half jaar geleden deed ie dat ook in de kantine. Toen ie een vriendinnetje kreeg, was dat alleen wel een beetje verleden tijd. Gelukkig blijft ie de laatste tijd ook weer in de derde helft hangen. Zo’n gangmaker hebben ze er graag bij. - Voetbalhumor: De corona zorgde voor wat extra kilo’s gewicht bij de selectie van Helvoirt. Zelf had ik daar ook een behoorlijk aandeel in, want naast voetballen is eten en drinken ook wel een hobby van me. Daar werden dan regelmatig wel eens grappen over gemaakt.
De selectieweekendjes zijn ook altijd voor in de boeken. Het is soms maar goed dat de telefoons op vrijdagavond worden ingeleverd. - Wat wil je nog bereiken: Ik wilde dit jaar met het eerste in de 2e klasse blijven en met een tevreden gevoel afscheid nemen. Ik heb mijn broer Nick afgelopen jaar over kunnen halen om samen nog één jaar in het eerste te voetballen en daarna samen te stoppen. Dat leek me wel bijzonder, maar helaas heb ik nu al eerder af moeten zwaaien. We krijgen het gewoon niet rond met personeel bij D’n Dries.
- Beste speler uit de regio: Younes Hadouir van CHC. Die loopt niet veel, maar zodra hij de bal heeft in de buurt van de 16 is het oppassen geblazen.
- Opvallendste regioclub: Echt geen idee. Ik wist tegen wie wij op zondag moesten voetballen, maar de rest hou ik eigenlijk niet meer bij.